Wprowadzenie

„Psychozy zwykłe”

Powyższy termin – stosowany już od ponad 20 lat w obszarze psychoanalizy lacanowskiej i odnajdujący swoją praktyczną przydatność oraz przychylną recepcję w obszarze współczesnej psychiatrii i psychoterapeutyki (szczególnie we Francji, Belgii, Hiszpanii, Argentynie, Brazylii i Włoszech) – został wprowadzony jako odpowiedź w ramach pierwszych prób teoretycznego zmierzenia się z coraz częściej napotykaną symptomatologią oraz sposobami funkcjonowania pacjentów/podmiotów, którzy nie prezentują żadnych jawnych oznak psychozy, tym niemniej stawiają przed klinicystą kwestię psychotycznego podłoża (psychotycznej struktury) odnotowywanej w codziennej praktyce „faktografii klinicznej”.

W odróżnieniu od pacjentów/podmiotów z jawnie rozpętaną psychozą, ci z psychozą zwykłą nie zgłaszają i nie prezentują żadnych tzw. objawów wytwórczych, niekiedy przez całe życie utrzymując się – za pomocą najprzeróżniejszych kompensacji – we względnie stabilnym stanie zdrowia psychicznego. A jednak, tym co stanowi element osiowy u tych podmiotów, tym co wysuwa się na plan pierwszy i co może budzić zastanowienie, jest niekiedy nagłe i radykalne, innym razem sukcesywne, aczkolwiek definitywne „odłączenie się” [le debranchement], tj. zerwanie więzi łączącej danego pacjenta/podmiot z Innym, którego może reprezentować rodzina, szkoła, partner w związku miłosnym, miejsce pracy, etc.

W historii psychiatrii i psychopatologii pojawiały się już koncepty usiłujące zmierzyć się z powyżej zasygnalizowaną problematyką kliniczną. Pojęcia takie jak: „psychoza pusta” [la psychose blanche] propagowane przez J.L. Donneta i A. Greena, „psychoza zimna” [la psychose froide] proponowane przez J. i E. Kestemberg, „osobowość jak gdyby” opracowana przez H. Deutsche, czy chociażby „psychoza rodząca się [la psychose naissante] autorstwa H. Grivois oraz szereg innych (np. psychoza bez psychozy, pre-psychoza, etc.) nie wytrzymały próby czasu z racji niewystarczającej spójności konceptualnej albo też znalazły swoje zastosowanie jedynie w „wąskich kręgach znawców”. Do powyższych terminów dołącza się aktualne pojęcie osobowości borderline aktualizujące zarówno kwestię diagnostyki różnicowej (czy to jeszcze nerwica, czy już psychoza), jak i kwestię metod terapeutycznego podejścia do pacjentów/podmiotów z takim właśnie rozpoznaniem.

Zasadniczy przełom w konceptualizacji problematyki psychoz nastąpił wraz z wprowadzeniem przez Jacques’a Lacana – wybitnego psychiatry i psychoanalityka, ucznia G. G. de Clerambault i odnowiciela freudowskiego odkrycia – konceptu funkcji Imienia Ojca. To w oparciu o ten właśnie koncept – jak i o „przywrócony do życia” koncept fenomenu elementarnego wywodzącego się z dzieła de Clerambault – możliwe stało się wnikliwe, spójne i jakże przydatne w codziennej praktyce psychiatry, psychoanalityka, psychoterapeuty i psychologa opracowanie problematyki psychoz zwykłych.

Jakie są klinicznie obserwowalne przejawy tych psychoz? Co jest źródłem lub mechanizmem ich względnej stabilizacji? Co je destabilizuje i prowadzi do przejścia w psychozę jawną, rozpętaną? Jaka logika stoi za tym procesem? Za pomocą jakich pojęć można strukturę psychozy zwykłej, u poszczególnego podmiotu, precyzyjnie opisać i śledzić w czasie dynamikę klinicznych zjawisk? Na te i wiele innych pytań będziecie Państwo mogli znaleźć odpowiedź podczas dwudniowej Konferencji zatytułowanej „Psychozy zwykłe: pojęcie, struktura, przejawy kliniczne”, prowadzonej przez prof. Jean-Claude Malevala – psychoanalityka, kierownika Departamentu Psychopatologii Uniwersytetu Europejskiego Rennes II, z udziałem prof. Sophie Marret, psychoanalityka, wykładowcy na wydziale psychoanalizy Uniwersytetu Paryskiego VIII – organizowanej przez Koło Warszawskiej Szkoły Europejskiej Psychoanalizy, w dniach 6 i 7 listopada 2010 r. w Warszawie, w Instytucie Neurologii i Psychiatrii.
Konferencja będzie składać się z trzech części teoretycznych prowadzonych przez prof. J-C. Malevala oraz z prezentacji przypadku klinicznego pacjenta z psychozą zwykłą – poprzedzonego teoretycznym wystąpieniem – opracowanego przez prof. S. Marret.

Zapraszamy do uczestnictwa.

W imieniu organizatorów
Janusz Kotara

Szczegółowe informacje na:

www.jlacan.org
[menu główne: Wydarzenia; menu boczne: Psychozy zwykłe]