Kurier nr 214, DZIEŃ KARTELI z udziałem Mariny Frangiadaki KRAKÓW
„Z karteli ziarna wiedzy”
KOŁA KRAKOWSKIE I WARSZAWSKIE PSYCHOANALIZY NEW LACANIAN SCHOOL
zapraszają na
DZIEŃ KARTELI
z udziałem Mariny Frangiadaki
– delegata karteli New Lacanian School
KRAKÓW
ul. Biskupia 10/11
(sobota) 14 października 2023
12:30 – 19:00
szystkie osoby zainteresowane psychoanalizą zapraszamy do osobistego udziału w samym Wydarzeniu!
Prosimy o wcześniejsze przesłanie e-maila ze zgłoszeniem udziału na adres:
kolokrakowskienls@gmail.com
Opłaty:
Studenci: 30 zł
Członkowie Kół NLS: 60 zł
Pozostałe osoby: 80 zł
Nr konta: 14 1240 1431 1111 0000 1046 5486
z dopiskiem: dzień karteli 14.10.2023
Organizatorzy Dnia Karteli: Małgorzata Ławniczek, Agata Mysona, Emilia Prochownik, Sebastian Godlewski, Janusz Kotara. Wszelkie pytania proszę kierować na adres: emilia.prochownik@gmail.com
Jacques Lacan ustanawiając swoją Szkołę uczynił kartel – obok analizy własnej i superwizji – jednym z Jej filarów. To w kartelach i poprzez kartele winna się urzeczywistniać praca Szkoły lub praca na rzecz Szkoły.
Praca karteli – tych małych grup składających się „z co najmniej trzech osób, maksymalnie pięciu, czterech to właściwa miara”1 – jest stałym modułem pracy polskich członków dwóch środowisk zrzeszonych w ramach New Lacanian School: Koła Krakowskiego i Koła Warszawskiego Psychoanalizy.
Ich tegoroczna praca powiązana z tematyką Kongresów NLS i AMP, lekturą wybranych konceptów, tekstów czy też seminariów Freuda, Lacana, Millera, znajdzie swoje podsumowanie w ramach Dnia Karteli, który odbędzie się 14 października 2023 r., w Krakowie, z udziałem specjalnego gościa, Mariny Frangiadaki, delegata karteli New Lacanian School.
Podczas tego Wydarzenia członkowie karteli zaprezentują efekty swojej wielomiesięcznej pracy, która tym razem zostanie zredukowana – na co wskazuje sam tytuł – do przedstawienia jednego wybranego, wyłuskanego w kartelu punktu, który w trakcie Dnia Karteli zostanie przedstawiony, skomentowany, poddany pod dyskusję.
W nadchodzących tygodniach organizatorzy tego Wydarzenia, drogą sukcesywnie rozsyłanego mailingu, przybliżą Państwu samą ideę kartelu, jego funkcję i jego strukturę, jego wagę dla samej Szkoły, jego wagę w polu społecznym, jego powiązanie ze statusem samej wiedzy oraz szczegóły programu.
1 Jacques Lacan, Acte de fondation, 21 czerwca 1964 r.
Jacques Lacan ustanawiając swoją Szkołę uczynił kartel – obok analizy własnej i superwizji – jednym z Jej filarów. To w kartelach i poprzez kartele winna się urzeczywistniać praca Szkoły lub praca na rzecz Szkoły. Jak i co o tym mówi Lacan w swoim Akcie Fundacji Szkoły? Oto kilka wybranych fragmentów.
„Ci, którzy przyjdą do tej Szkoły, zobowiążą się do wykonania zadania podlegającego kontroli wewnętrznej i zewnętrznej. Zaręcza im się w zamian, że nic nie będzie pominięte, aby wszystko to, co poczynią wartościowego znalazło oddźwięk, na który zasługuje oraz należne mu miejsce.
„Zadanie kierowania [kartelem] nie będzie ustanawiało jakiegoś zwierzchnictwa […] i nikt nie będzie musiał uważać się za zdegradowanego, aby powrócić do rangi pracy podstawowej”.
Jacques Lacan, Acte de fondation 21 czerwca 1964 r.
CO TO JEST KARTEL?
Poniżej prezentujemy tekst Franka Rolliera, delegata karteli NLS w latach 2016-2020, który w najbardziej przystępny sposób przedstawia to, czym jest kartel, jaki jest status jego członków, jak i w jakim celu działa kartel, jaka jest funkcja kartelu w Szkole.
Po lekturze tego tekstu wielu z nas zapewne przypomni sobie seminaria, spotkania i kuluarowe rozmowy z Frankiem Rollier na temat karteli podczas naszych Seminariów Nouages, Kongresów, Dni Karteli. Autentyczne zaangażowanie, błyskotliwy humor, świetny kontakt z uczestnikami, radość w dzieleniu się swoim doświadczeniem i wiedzą na temat karteli. Z tych ziaren uzbierałby się niejeden kłos, niejeden słonecznik.
***
Co to jest kartel?
Lacan wynalazł kartel w 1964 roku, aby ożywić studiowanie psychoanalizy. Kartel jest doświadczeniem mówienia, jednak bez mylenia go z miejscem analizy. W przeciwieństwie do klasycznej grupy czytelniczej nie podlega on z góry ustalonej wiedzy, a jego czas trwania jak i liczba uczestników są ograniczone.
Kim są członkowie kartelu?
Każdy, kto interesuje się psychoanalizą, może pracować w kartelu, który „składa się z co najmniej trzech osób, najwyżej pięciu, przy czym cztery to właściwa miara, plus jedna…”. [1]
Możesz zaprosić swoich kolegów do utworzenia z tobą kartelu albo zwrócić się do delegatów karteli NLS, którzy pomogą ci znaleźć inne osoby do wspólnej pracy. Nie musisz być członkiem stowarzyszenia lub grupy NLS, aby uczestniczyć w kartelu.
Gdy kartelizanci już się dobiorą, zapraszają kogoś do pełnienia funkcji plus-jednego. Kartel zostaje wówczas związany. Plus-jeden jest członkiem kartelu i działa jako agens-prowokator, który „przychodzi ze znakami zapytania”[2] i inicjuje opracowywanie [wiedzy] u wszystkich kartelizantów.
Jak działa kartel?
Powstanie kartelu najczęściej wynika ze wspólnego zainteresowania określoną tematyką. Jest to elastyczne narzędzie, które można wykorzystać do czytania tekstu psychoanalitycznego, studiowania danego konceptu, prowadzenia badań klinicznych lub teoretycznych, ustalania powiązań między psychoanalizą a inną dziedziną, a nawet do przygotowania jakiegoś wydarzenia.
Każdy członek kartelu, w tym plus-jeden, zaczyna od wybrania swojego tematu pracy. W ten sposób każdy artykułuje swoje pytanie z tematem kartelu. Opracowanie wiedzy dokonuje się poczynając od swojego własnego pytania i jest stymulowane pracą innych członków. Układ organizacyjny kartelu tworzy efekt „wiry”[3], który jest generowany przez dziurę w wiedzy każdego kartelizanta, co pobudza chęć do pracy.
Znaczący kartel wybrany przez Lacana wywodzi się z włoskiego cardo – „zawiasu” – co wskazuje, że otwartość, zaskoczenie i odkrycie znajdują się na horyzoncie kartelu, pozwalając przezwyciężyć pasję ignorancji i jej „nie chcę nic o tym wiedzieć”.
Jaki jest czas i miejsce kartelu?
Kartel może powstać w dowolnym momencie. Najpierw pojawia się przypadkowy moment, w którym wyłania się jakieś pytanie, a następnie pragnienie wiedzy. Po tym jak zostanie już zawiązany, kartel wybiera częstotliwość i miejsca swoich spotkań, które odbywają się, jeśli to możliwe, twarzą w twarz lub w przypadku braku takiej możliwości w formule wideokonferencji. W takim przypadku pożądane jest, aby kartel mógł od czasu do czasu spotykać się twarzą w twarz (na przykład podczas kongresu).
Czas trwania i rozwiązanie kartelu pozostają w gestii każdego kartelu. Aby zapobiec temu, co Lacan nazwał „efektem kleju”, „musi nastąpić permutacja w ustalonym czasie jednegogo roku, maksymalnie dwóch lat” [4]. Kiedy nadzwyczajna nagłość sytuacji wzbudzi pragnienie pracy, może powstać Cartel-błyskawiczny (który potrwa krócej niż rok), na przykład, gdy jest ograniczony czas przed zorganizowaniem kongresu lub dni naukowych. Kartel-błyskawiczny może wówczas podjąć decyzję o kontynuowaniu swojej pracy lub rozwiązaniu się.
Jaka jest funkcja kartelu w Szkole?
Lacan uważał kartel za „podstawowy organ” Szkoły. Kartel, procedura passe i kontrola praktyki to trzy filary Szkoły. Tak więc, gdziekolwiek działa kartel, Szkoła jest ożywiana i oświecana dzięki jego owocom pracy. Praca w kartelu często prowadzi kartelizantów do pisania, przy czym plus-jeden jest „odpowiedzialny za wybór, dyskusję i finalny efekt zarezerwowany dla pracy każdego z kartelizantów” [5]”. Bycie członkiem kartelu ustanawia bezpośrednia więź ze Szkołą poprzez zapisanie w katalogu karteli NLS.
KARTEL I SZKOŁA
Jacques Lacan ustanawiając swoją Szkołę uczynił kartel – obok analizy własnej i superwizji – jednym z Jej filarów. To w kartelach i poprzez kartele winna się urzeczywistniać praca Szkoły lub praca na rzecz Szkoły. Podkreśla to również Jacques-Alain Miller w swoim tekście “Le cartel dans le monde”, pisząc:
„… z faktu, że kartel jest współczesny z powstaniem Szkoły, możemy przypuszczać, że jest on zgodny z konceptem Szkoły i zastanawiać się, jak to jest”.
[…]
„… etyczny, epistemologiczny, aletyczny, prakseologiczny wymóg, który stawia Lacan, ma być spełniony przez pracę, która jest pracą Szkoły, a ta praca przechodzi przez kartel – nie przez seminarium, wykład, kurs”.
[…]
„Akt założycielski mówi, że to, co właściwe Szkole w jej stosunku do prawdy, to praca karteli”.
Jacques-Alain Miller, Le cartel dans le monde
STRUKTURA KARTELU
Kartel jest grupą, małą zbiorowością, „jakimś nowym typem Towarzystwa analitycznego”. Na czym zasadza się to novum? Co odróżnia kartel od innych grup, od innych Towarzystw? Jaka logika podtrzymuje jego funkcjonowanie? Jak dystrybuowane są poszczególne funkcje w składzie danego kartelu?
Rzut oka na tę kwestię… na to „jedno z niewidzialnych rozwiązań” Lacana, jakim jest kartel.
***
„W psychologii, ogólnie rzecz biorąc, w rozwijaniu teorii dotyczących małych grup kładziono empirycznie nacisk na próg sześciu osób jak w grupie Philipsa. Grupa, jak zauważył Freud, zaczyna się poza parą, to znaczy od trzech. Rozsądne było zatem ustalenie liczebności małej grupy między trzema a pięcioma plus–jeden. Akt Fundacji mówi o „co najmniej trzech osobach, maksymalnie pięciu, czterech to właściwa miara”.
Eric Laurent, Le Réel et le groupe, http://wapol.org/ornicar/articles/186lau.htm
„J.-A. Miller podkreśla w „Biesiadzie analityków”, że wraz z kartelem mamy do czynienia z system głęboko egalitarnym, który w ten właśnie sposób Lacan ustanawia w swojej Szkole. I ten egalitarny system jest instalowany w Szkole, w której utrzymywany jest zasadniczo nierówny system stopni [gradus], ponieważ jeśli Lacan walczy z kastą notabli IPA, to od początku utrzymuje w swojej Szkole tytuł AME (Analityk Członek Szkoły), który, choć ustanowiony nie bez powodu, może być postrzegany jako pozostałość tej kasty. A zatem, Lacan nie ustanawia Szkoły egalitarnej, ale w tej Szkole wprowadza kartel jako system głęboko egalitarny.
[…]
J.-A. Miller precyzuje: „Kartel jest jednym z tych niewidzialnych rozwiązań, które Lacan wypróbował i które postawił jako zasadę swojej Szkoły, to znaczy [jest] jakimś nowym typem Towarzystwa analitycznego, które mogłoby obejść się bez Imienia-Ojca, pod warunkiem, że będzie wiedziało, jak się nim posłużyć”.
A zatem, plus-jeden przyjmuje ten wymiar Imienia-Ojca, oczywiście nie w swoim pierwszym wymiarze u Lacana, ale jako funkcja, którą należy się posłużyć, aby się bez niej obejść, co oznacza posługiwanie się nią bez wiary w nią. Jest to logiczny sposób rozwijania tego wymiaru biednego lidera. Posługiwanie się plus-jednym bez wiary w niego.
Alexandre Stevens, La position du plus-un. https://www.causefreudienne.org/newsletters/la-position-du-plus-un/
STATUS I FUNKCJA PLUS-JEDNEGO
Kartel to inwencja Lacana, inwencja podwojona o wynalezienie funkcji plus–Jednego. Tajemnicza nazwa? Tajemniczy status? Tajemnicza funkcja? Plus–Jednym może „być każdy, ale nie byle kto” dookreśli sam Lacan. Dlaczego? Dlaczego? Dlaczego?
***
„Jak rozumiem, plus–jeden musi być agensem-prowokatorem. […] Istnieje skłonność do tego, aby robić to jako mistrz, a nawet jako „mistrz-w-pracy”, jeśli mogę tak powiedzieć – i często plus–jeden jest wzywany w tej roli. Kłopot w tym, że jako mistrz nie może on nigdy zaprząc do pracy nic innego niż wiedzę, która już tam jest”.
[…]
„Plus–jeden winien przychodzić ze znakami zapytania i […] wiercić dziury w głowach. To zakłada, że nie zgadza się on na bycie mistrzem, który pobudza do pracy; na bycie tym, który wie; na bycie analitykiem w kartelu; a wszystko to po to, by być owym agensem-prowokatorem, z którego to miejsca dopiero mamy nauczanie”.
[…]
„Plus–jeden nie musi zamęczać się w ucieleśnieniu funkcji plus–jednego. Plus–jeden nie jest podmiotem kartelu; do niego należy wprowadzanie efektu podmiotu do kartelu, wzięcie na siebie podziału podmiotowego”.
[…]
„Funkcją tego, który podejmuje się być plus–jeden (w skrócie: plus–jeden) jest zapewnienie, aby każdy członek kartelu miał swój własny rys [trait]; to on (plus–jeden) jest tym, który tworzy ekipę […] To jest warunek, by mieć taką pracę, która produkuje wiedzę”.
Jacques-Alain Miller, Cinq variations sur le thème de « l’élaboration provoquée », Intervention à l’Ecole (Soirée des cartels) 11 grudnia 1986 r. http://quatreplusone.com/wp-content/uploads/2018/01/41-NUMERO-5.pdf
PRACA KARTELU, PRACA W KARTELU
W swoim Akcie Fundacji Jacques Lacan podnosi pracę kartelu i pracę w kartelu do poziomu „rangi” i nadaje tej pracy status „pracy podstawowej” Szkoły.
Jak nie popaść w etos i rutynę pracy? Co jest tej pracy siłą napędową? Jak uczynić tę pracę zbieżną z samą psychoanalizą? Pytania nasuwają się same, odpowiedzi rodzą z samego doświadczenia kartelowej pracy każdego.
***
„Formuła wywoływanego/prowokowanego [provoquée] opracowania jest uderzająca, a nawet harmonijna. To konsonuje i to mówi po łacinie. Jest praca i głos, a także dwa przedrostki, ex (poza czymś, poczynając od) i pro (naprzód, na spotkanie kogoś/czegoś). I my tak właśnie zawsze opracowujemy: poczynając od… i będąc wzywanym, pobudzanym przez… Praca jest zawsze pobudzana jakimś wezwaniem, wezwaniem prowokatorów, która będzie poszukiwać tego, co ukryte, a co poprzez wezwanie ona ujawnia, a nawet tworzy”.
[…]
„Skoro istnieje prowokowanie do pracy, do opracowania, to dlatego, że nie ma powołania do pracy. Istnieje raczej powołanie do lenistwa”.
Jacques-Alain Miller, Cinq variations sur le thème de « l’élaboration provoquée », Intervention à l’Ecole (Soirée des cartels) 11 grudnia 1986 r. http://quatreplusone.com/wp-content/uploads/2018/01/41-NUMERO-5.pdf
„Można pasjonować się dynamiką grupy, jest to ścieżka, którą wybrali niektórzy uczniowie Lacana. Jeśli chodzi o niego, raczej nalegał na konieczność opróżnienia z zainteresowania tymi wszystkimi grupowymi efektami, aby skupić się na pracy do wykonania. Praca plus–jednego polega na tym, aby grupa myślała nie o swojej dynamice, ale o pracy jako takiej”.
Eric Laurent, Le Réel et le groupe, http://wapol.org/ornicar/articles/186lau.htm
„Kartel, o ile opiera się on na spotkaniu ciał kartelizujących i o ile przywołuje mówienie każdego – nie poddając go dyktatowi mistrza – stanowi sposób pracy w małej grupie, mający najwięcej zbieżności z psychoanalizą”.
Frank Rollier, Nieświadome, żywe. Znalezisko w analizie i wir kartelu, Psychoanaliza nr 8, str. 131-136.
STATUS WIEDZY W KARTELU
Jacques Lacan w swoim nauczaniu nie przestawał przepytywać stutusu wiedzy w psychoanalizie. Wiedza odniesieniowa, wiedza tekstualna, wiedza zakładana, wiedza wykładana, wiedza przekazywana, wiedza niewiadoma, wiedza ukryta, wiedza do wypracowania, wiedza jako środek do czerpania jouissance…
Jaki jest zatem status wiedzy w kartelu?
***
„Wiedza w kartelu jest produktem pracy, a nie tym, co kartel ustanawia. Ani plus–jeden, ani żaden z pozostałych nie reprezentuje wiedzy. […] A zatem to każdy z kartelizantów jest odpowiedzialny za wytwarzanie wiedzy pojedynczej, „produktu specyficznego dla każdego”, a nie wiedzy zbiorowej, nawet jeśli praca ma tę cechę, że jest wytworem podmiotu zbiorowego”.
Alexandre Stevens, La position du plus-un, https://www.causefreudienne.org/newsletters/la-position-du-plus-un/
„W kartelu, każdy z członków konfrontuje się z dziurą w wiedzy. Powinien nad tym czuwać plus-jeden; winien on pozwolić na ukształtowanie się wiru, który pobudzi pragnienie każdego”. […]
„Kartel nie jest dziurą, jest on miejscem opracowywania wiedzy, opierającej się, dla każdego z członków, na dziurze w wiedzy; i to w ten sposób staje się ona przyczyną pragnienia. Tą dziurą w wiedzy jest sama Szkoła, ożywiana przez kartele, obok passe i superwizji”. […]
Kartel […] jest miejscem oddechu, miejscem, gdzie pragnienie wiedzy może wywoływać żyjące opracowanie, niekiedy niespodziankę, która – jeśli kartelizujący jest analizantem – będzie być może zdolna objawić się jako znalezisko”.
Frank Rollier, Nieświadome, żywe. Znalezisko w analizie i wir kartelu, Psychoanaliza nr 8, str. 131-136.
„Rzeczywiście, kartel, tak jak Lacan wprowadza go w Akcie założycielskim, jest machiną wojenną przeciwko dydaktykowi i jego klice”. […]
„Procedura przejścia [la passe] ma oczywisty skutek instytucjonalny polegający na tym, że mianowanie Analityka Szkoły (AE) wymyka się dydaktykom. Kartel również dążył, w zamyśle Lacana, do wyrwania się spod władzy dydaktyków podstawowych członków zachęcanych do tego, by nie grupowali się w konkurujące ze sobą kliki, ale aby włączali się w cyrkularną organizację Szkoły”.
Jacques-Alain Miller, Le cartel dans le monde
IMPASY, KRYZYSY, ZAGROŻENIA W FUNKCJONOWANIU KARTELU
Dark side of the cartel – czego nie można zobaczyć, tego nie można przemilczeć. Jak w każdej zbiorowości ludzkiej, w kartelu mogą powstawać problemy, rodzić się konflikty, pojawiać impasy, kryzysy. Praca kartelu może zostać zastopowana, kartelizanci ulec dezaktywacji, kartel może się rozpaść.
O jakie rafy może rozbić się praca kartelu? Jakie są tego zwiastuny i jakie przyczyny? Jak wreszcie temu zaradzić? Oto kilka tropów, kilka drogowskazów autorstwa Erica Laurenta.
***
„Jak już jest Kartel, to są ludzie nieobecni na spotkaniach – to jest reakcja ucieczki. Są ludzie, którzy przychodzą w złym humorze, gotowi krytykować wszystko to, co zaprezentuje ten czy tamten – to są reakcje ataku. Są tacy, którzy chcą przejąć władzę i zorganizować pracę wszystkich. Tacy, którzy chcą uosabiać funkcję przywódczą zamiast plus–jednego, a nawet efekty push-to-the-leader. Wszystkie te efekty są do wzięcia pod uwagę od samego początku. Do plus–jednego należy interpretacja tych efektów w taki sposób, aby nie znalazły się w centrum pracy. W tym celu należy je zinterpretować. Lacan umieszcza plus–jednego w miejscu analitycznym, co pozwala mu, tak jak robił to analityk według Biona, interpretować je jako takie i zapobiegać krystalizacji tych efektów, czy to na osi wyobrażeniowej, czy na osi symbolicznej, bądź też jako efekty realnego odpadu”.
Eric Laurent, Le Réel et le groupe, http://wapol.org/ornicar/articles/186lau.htm
STRUKTURA DYSKURSYWNA KARTELU. KARTEL JAKO WIĘŹ SPOŁECZNA?
Podstawą każdej więzi społecznej – jaki twierdzi Lacan – jest dyskurs. W tym kontekście nasuwa się pytanie o to, jaki dyskurs jest najbardziej przydatny dla pracy kartelu? Jaką wieź tworzą między sobą, w oparciu o swoją pracę, kartelizanci? Jaką więź kartel ustanawia ze Szkołą i szerzej z polem społecznym? Kilka refleksji poniżej, kolejne podczas zapowiadanego Dnia Karteli.
***
„Rezultat [w postaci] wiedzy uzyskuje się jedynie pod warunkiem umieszczenia na pozycji plus-jednego podmiotu przekreślonego, S/ . Oznacza to zatem zaproponowanie kartelowi struktury dyskursu histerycznego, w odniesieniu do którego nie wolno zapominać, że Lacan powiedział, iż jest to niemalże dyskurs nauki”. […]
„Przyznanie przedmiotowi należytego mu miejsca w kartelu wymaga zatem, aby plus-jeden nie przywłaszczał sobie efektu atrakcyjności, przyciągania, ale aby go odsyłał gdzie indziej – w naszym przypadku, do Freuda i do Lacana”.
Jacques-Alain Miller, Cinq variations sur le thème de « l’élaboration provoquée », Intervention à l’Ecole (Soirée des cartels) 11 grudnia 1986 r. http://quatreplusone.com/wp-content/uploads/2018/01/41-NUMERO-5.pdf
„Czytamy w tym tekście jeden z wątków genealogii „małej grupy”, którą Lacan nazwie „kartelem”. Uczyni z niej podstawę instytucji dla psychoanalizy. Konieczne jest umieszczenie zainteresowania małą grupą w szerszym kontekście, mianowicie w kontekście rozwoju zasad działania psychoanalizy na polu społecznym jako całości”.
Eric Laurent, Le Réel et le groupe, http://wapol.org/ornicar/articles/186lau.htm
Z KARTELI ZIARNA WIEDZY
Jacques Lacan ustanawiając swoją Szkołę uczynił kartel – obok analizy własnej i superwizji – jednym z Jej filarów. To w kartelach i poprzez kartele winna się urzeczywistniać praca Szkoły lub praca na rzecz Szkoły.
Praca karteli – tych małych grup składających się „z co najmniej trzech osób, maksymalnie pięciu, czterech to właściwa miara” – jest stałym modułem pracy polskich członków dwóch środowisk zrzeszonych w ramach New Lacanian School: Koła Krakowskiego i Koła Warszawskiego Psychoanalizy.
Ich tegoroczna praca powiązana z tematyką Kongresów NLS i AMP, lekturą wybranych konceptów, tekstów czy też seminariów Freuda, Lacana, Millera, znajdzie swoje podsumowanie w ramach Dnia Karteli, który odbędzie się 14 października 2023 r., w Krakowie, z udziałem specjalnego gościa, Mariny Frangiadaki, delegata karteli New Lacanian School.
Podczas tego Wydarzenia członkowie karteli zaprezentują efekty swojej wielomiesięcznej pracy, która tym razem zostanie zredukowana – na co wskazuje sam tytuł – do przedstawienia jednego wybranego, wyłuskanego w kartelu punktu, który w trakcie Dnia Karteli zostanie przedstawiony, skomentowany, poddany pod dyskusję.
Wszystkie osoby zainteresowane psychoanalizą zapraszamy do osobistego udziału w tym Wydarzeniu !