Nasze logo
Logo Koła Warszawskiego Psychoanalizy
New Lacanian School
kluczowy jest tu sposób zawęźlenia dowolnej ilości pierścieni, ale nie mniej niż trzech w taki sposób, że otwarcie któregokolwiek z nich powoduje rozwiązanie wszystkich pozostałych (sprawdźcie sami!).
boromejski, bo herbem rodu Boromeuszy są splecione trzy pierścienie. Poznanie tej figury przez Jacques’a Lacana zainspirowało go w poszukiwaniach
węzeł boromejski wprowadzony przez Jacques’a Lacana do psychoanalizy podczas jego Seminarium „…ou pire” z 09. 02. 1972 r. określa sposób konsystencji trzech rejestrów nieświadomego: Realnego, Symbolicznego i Wyobrażeniowego, który to sposób tworzy coś jeszcze.
węzeł boromejski jest efektem ciągłego poszukiwania przez Jacques’a Lacana odpowiednich środków, by coś powiedzieć o realnym i o funkcjonowaniu nieświadomego. Jak sam powiedział, węzeł boromejski jest pisaniem przedmiotu a, przedmiotu przyczyny pragnienia. Węzeł przedstawia odkrycie Jacques’a Lacana kluczowe dla naszej praktyki, a mianowicie: Realne i Symboliczne zawiązują się za pomocą Wyobrażeniowego, ale, że „gry” w psychoanalizie odbywają się pomiędzy Realnym i Symbolicznym, a Wyobrażeniowe jest tylko miejscem, w którym „gry” się ucieleśniają.
Przypisy:
[*] Topologia Lacana odnosi się do tzw. geometrii gumowej, czyli takiej gdzie kluczowe jest sąsiedztwo punktów, a nie odległości między nimi. Bazując na topologii matematycznej, Jacques Lacan opracowywał określone figury (wstęga Moebiusa, torus, powierzchnia rzutowa, butelka Kleina), aby stały się przedstawieniem funkcjonowania nieświadomego.